Żurawina cz. II - mamy ją i co dalej?

   Gdy wysililiśmy się na tyle, by zdobyć (w obojętnie jaki sposób, czy zbierając, czy kupując) i przytaszczyć do domu żurawiny, należy się nimi dobrze zaopiekować. Przepisów na przetwory z żurawiny znalazłam bardzo dużo, jednak mają one to do siebie, że często się psują i pleśnieją. O wskazówki wypytałam babcię, mistrzynie konfitur żurawinowych, do której rok rocznie, każdy członek rodziny przymila się i podlizuje, by wyłudzić choć jeden ich słoiczek. Babciny sekret jest taki, że gdy dziadek żurawiny już przyniesie, rozkłada je ona na ręcznikach i nimi je również przykrywa, aby równomiernie dojrzały. W międzyczasie dzień w dzień przebiera owoce, odrzucając te, które się zepsuły. Proces ten może trwać dość długo, bo ok. 2 tygodni, jeżeli zebrane żurawiny były słabo dojrzałe.

Jednak nadejdzie czas, kiedy będą już wspaniałe, wtedy należy je dokładnie umyć i wysuszyć. Wysuszyć bardzo dobrze, gdyż każda kropelka wody może zagrozić naszym przetworom.

Reszta już wspaniale szybka i bezproblemowa, żurawiny należy zmielić maszynką, dodać cukru (na kilogram owoców kilogram cukru) i wymieszać blenderem. Taką oto mieszankę cukru i żurawin wkładamy do słoiczka. I gotowe! Cukier zakonserwuje je na tyle, że nie trzeba nawet pasteryzować.

Ten przepis i rady otrzymałam od babci, która zna go od swojej babci, a całkiem możliwe, że korzenie jego sięgają dużo głębiej.

Ja na razie jestem na etapie dojrzewania owoców, codziennie chodzę na strych i z namaszczeniem przebieram. Kiedy nadejdzie wielki dzień oczywiście zdam porządną relację.
P.S. Uwielbiam żurawiny!